บาตรแตก พาบ้านแตก สาแหรกขาด พร้อม วิธีแก้ไข

ความเชื่อเรื่องบาตรแตกนั้น อยู่คู่กับคนไทยมาช้านานนับตั้งแต่สมัยโบราณ ส่วนมากจะปรากฏในภาคกลาง แต่เดิมบาตรพระทำจากดินเผาหรือไม้ เมื่อหล่นเพียงครั้งเดียวก็แตกซะแล้ว ดังนั้นหากเกิดชำรุดหรือมีรอยรั่ว พระสงฆ์จะต้องอุดรูรั่วนั้น และใช้ต่อไปจนกว่าจะมีผู้นำบาตรใหม่มาถวาย
จริงๆแล้วบาตรพระเป็นของสูง เป็นของใช้สำหรับพระสงฆ์องค์เจ้า อย่าว่าแต่บาตรพระเลยคะ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องนุ่งห่ม หรือของใช้ของพระสงฆ์ ไม้ ทราย ก็ไม่ควรนำเข้าบ้าน
หากบาตรพระเกิดชำรุดหรือแตกขึ้นมาละก็ พระสงฆ์เท่านั้นที่จะเป็นผู้ดูแลบาตร ไม่ให้ไปตกอยู่ในมือของคนที่คิดปองร้ายผู้อื่น ผู้ที่ไม่มีศีลธรรม เพราะอาจจะนำบาตรพระไปใช้ในทางที่มิควร ก่อให้เกิดอาถรรพณ์แก่ผู้ที่ตนมุ่งร้าย

เศษบาตรหรือชิ้นส่วนของบาตรพระแค่ชิ้นเล็กๆ ก็สามารถก่อให้เกิดอาถรรพณ์ได้ หากมีผู้นำไปซุกไว้ตามใต้ถุนบ้าน สวน ไร่นา หลังคา หรือใต้บันได ผู้คนที่อยู่ในบ้านหลังนั้นจะเกิดความวุ่นวาย แตกแยก เกิดความเดือดร้อนเป็นอย่างยิ่ง
คาถาที่ใช้แก้อาถรรพณ์ นี้มีหลายวิธีด้วยกัน ให้เชิญผู้ที่มีวิชาอาคมมาและเขียนอักขระขอมว่า มะอะอุ ที่เสาเอกของบ้านท่าน อาถรรพณ์ต่างๆของบาตรแตกก็จะเสื่อมไป ส่วนวันที่จะเขียนต้องเป็นวันขึ้น 15 ค่ำ วันพระเท่านั้น
ต่อมาวิธีที่สอง คือ คาถาพระพุทธเจ้าประสานบาตร โดยท่องว่า
“จัต ตา โร ปัต เต ยะ ถา เอโก ตะถา อะ ธิฏ ฐา หิ” ใช้แก้บาตรแตก เมื่อมีใครนำชิ้นส่วนของบาตรแตกมาโยนเข้าในบ้าน บนหลังคาหรือใต้บันไดบ้านนั้นมักจะมีเรื่องร้อน ทะเลาะเบาะแว้งจนทำให้เกิดการแตกแยกระหว่างคนที่อยู่ในบ้านนั้น ให้เสกใส่เทียน 5 เล่ม 4 มุมบ้าน และ กลางบ้าน 7 วัน ให้เริ่มทำพิธีวันเสาร์จะดีที่สุด
และยังมีอีกความเชื่อหนึ่งนะค่ะที่ว่า หากพระสงฆ์บังเอิญทำบาตรหล่นหน้าบ้านใคร บ้านนั้นจะเป็นกาลกินี เจ้าของบ้านจะเกิดอันตราย ต้องนิมนต์พระมายืนสวดหน้าบ้าน อยู่ ๓ วัน ๓ คืน เลยทีเดียวจึงจะแก้เคล็ดได้
...
ถึงอย่างไรก็ดีสำหรับท่านที่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไสยเวทย์ประเภทให้โทษนี้ ทางสำนัก อยากจะขอให้ท่านพิจารณาให้ดีเสียก่อนว่า ท่านพร้อมแล้วหรือที่จะรับผลร้ายที่จะตามมา มันจะคุ้มกันไหมกับการที่ทำให้เขาได้รับควา่มเดือดร้อน แล้วท่านก็ต้องมีเวรมีกรรมต่อเขา ในวันใดที่กรรมย้อนกลับมาสนองท่าน ท่านคงจะต้องรับความเจ็บปวดที่สุดแสนจะบรรยาย หนักกว่าเขาเป็นร้อยๆเท่า ขอให้พิจารณาให้ดีๆด้วย
..
สุดท้ายนี้ทางสำนักหวังเป็นอย่างยิ่งว่า จะเป็นประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านไม่มากก็น้อย